Goede, heilige Madeleine Garsbeke (15 augustus 1910 – 18 juli 1992): hoe heb ik genoten van uw gezond verstand, uw voorzichtige tederheid, uw moederlijke bezorgdheid, uw hartelijkheid bij elk bezoek in het bejaardenhuisje dat je bewoonde.
Zo lang geleden, uw twee kinderen waren nog klein, verongelukte uw man op zijn werk. Alleen hebt gij de rest van uw leven besteed aan de opvoeding van Hugo en Guido.
Ze zijn op hun tijd van u weg gegaan in eer en deugd. Maar gij zijt (betrekkelijk) alleen achter gebleven met uw ziekenzorg, uw KBG, uw KAV, uw bezigheidsgroepn uw rusthuiswerking.
Gij zijt één van mijn prachtigste herinneringen gebleven.