Leon Vangierdegom (15 mei 1890 – 4 februari 1982) woonde in een oud huisje langs de Zwevezelestraat, dat niet eens een voordeur had.
Hij was op ’t eind van zijn leven blind geworden. Ik bezocht hem en hij herkende mij aan mijn stem, een stem die hij in jaren niet meer gehoord had. Ik had er nog een hartelijk gesprek mee over de oude Zwaan, de muziekuitstappen, de kerstvieringen, …
Zijn vrouwtje, Sylvietje Billiet (1891 – 1967), was zéér klein en altijd vrolijk.
Ik verbind hem altijd met broeder Henri(?) Vangierdegom, die bij hem zijn laatste levensjaren kwam doorbrengen.
De mensen zeiden altijd “Leon Sanders”, waarom weet ik niet.