Martha (2 januari 1907 – 24 maart 1994) was jarenlang de buurvrouw van nonkel en tante Vangheluwe in de Stegelstraat. Ik heb ze vele jaren gekend als een opgewekte vrouw, vlot in de omgang en moeder van een schoon gezin. (Karel, Norbertijn Lode, Jozef, Herman, Marcel en Lieve).
Haar laatste jaren sleet ze in het rusthuis. En ze was toen niemand meer. Het is moeilijk te zeggen, ze leefde al jaren niet meer. Er zat geen vitaliteit meer in. Een beetje zoals tante Clothilde: eenmaal “getekend” door het levenseind, reageert een mens niet meer op alles.
Ze zijn inwendig afgekeerd van alles en allen en gericht op de eeuwigheid, de grote realiteit die onafwendbaar zich aankondigt.