De “plakker” uit de Torhoutstraat (21 september 1895 – 10 augustus 1977). Een wroeter, 7 dagen op 7, in de beton branche.
Zijn vrouw Renilde Vanbecelaere moest meehelpen: de mensen zegden dat ze er een ziekte aan gehaald had. Ze was eerder lichamelijk dan geestelijk gestoord, ze kon niets meer doen, ge verstond ze bijna niet.
Hij maakte vooral citernes, was zeer opvliegend en eigenzinnig, maar zijn zaak “draaide”. Hij leverde overal goedkoopst.
Op ’t eind van zijn leven trok hij volgens het hem inviel van ’t één hospitaal naar het andere, zonder boe of bah te zeggen.
Ik herinner me niet meer of hij zelf nog het nieuwe werkterrein in de Zwevezelestraat aangelegd heeft. Zijn zoon, zelf kinderloos, heeft het bedrijf later overgelaten aan DEWADAL.