Ik ging het kleine vrouwtje (27 december 1902 – 24 maart 1993) en zijn echtgenoot Alois Hoste elk jaar bezoeken, op hun verjaardag, in de Klinkestraat 11. Hij was al lang mentaal gehandicapt. Ze woonden nog samen in hun klein oud huisje, naast het huis van één van de dochters.
Febronie was steeds bekommerd om haar kinderen en kleinkinderen. En steeds hartelijk tegenover mij. Ik ging er graag.
Ze scheelden maar één dag, qua verjaren.
De laatste tijd dat ze leefde, was ze bij een van haar dochters, vaak slapend of toch buiten bewustzijn en zo is ze ook overleden.
Ze was trots op de familiefoto met al haar kinderen en kleinkinderen.