Hoe kan in zo’n klein lichaampje zoveel energie en vreugde en toewijding schuilen?
Julia (29 december 1906 – 21 september 1992) was een meisje van niemendal, opgevreten door euma, alleen in haar klein huisje.
Met een leven, een mooi leven achter zich.
Gehuwd met haar schoonbroer na de dood van haar zuster. De kinderen van haar zuster opgevoed als waren het haar eigen kinderen. Zelf kinderloos gebleven.
Toen het niet meer anders kon naar het rusthuis, zeer tegen haar zin. Bij de kinderen moest je niet zijn…
Maar in het rusthuis ontving je me verder met de zelfde frisse gulheid, je toonde mij de tuin en de grot alsof alle je eigendom was, ook de grote vogelkooi en je trakteerde me altijd zo mild…
En zingen dat je kon! Ik was op dat gebied een echte ontgoocheling voor u. Je was echt de verpersoonlijking van Herfstvreugde.
Na een jeugd van armoede en verstotenheid omdat je vader hertrouwde en een hele bende kinderen had met zijn tweede vrouw. Die nog leefde toen jij stierf en waarmee je toch nog altijd contact gehouden had.