Pater van Scheut.
Met de familie Fiems zijn wij altijd min of meer bevriend gewest: het zijn gelovige, betrouwbare mensen.
Pater Fiems (14 oktober 1925 – 22 mei 1988) kwam, telkens hij in verlof was, bij ons op bezoek en kreeg dan wat voor de missies.
Ik heb er een grote ontgoocheling mee opgelopen. Ik schreef op een bepaald jaar met mijn klasje een brief naar pater Fiems in Japan (of was het toen niet in Taiwan?). We hadden er werk van gemaakt: van verscheidene opstelletjes een samenvatting gemaakt, dan zeer verzorgd een modelbriefje samengesteld, gaan kijken naar het postbureel hoeveel er moest op geplakt worden; gekozen tussen lucht- en grondpost.
We wachten weken gespannen op een antwoord. Dat kwam niet, nooit.
Elk jaar schreef pater Fiems ons een “stereotype” nieuwjaarsbrief, onpersoonlijk. Daaronder stond het volgend jaar: “N.B. bedankt voor het klasbriefje” . Punt.
Wat een prachtige missiekans verloren. Het spijt me nu nog.
Pater Fiems bleef het type van de eenvoudige boer, zonder intellectuele ambities, die ginder ver voor een handvol verspreide kristenen, met een klein kerkje, hetzelfde niveau had als hier de pastoor van Gijzelbrechtegem of Gijverinkhove. Zonder grote ambities, zonder merkbare resultaten of vooruitgang.
Hij was ook niet gewenst in Lichtervelde door deken Leroy: hij had geen voornaam voorkomen. In tegenstelling tot pater Loyson. Maar wat O.L. Heer van dat alles dacht is een mysterie.
Hij had in zijn latere jaren hier in het moederland wel een functie willen aanvaarden, maar kon zich bij de vele voorschriften niet neerleggen.
Hij is teruggegaan naar de missies, waar hij vrij en gewoon kon leven. En is er plots gestorven: hij was reeds lang in doktershanden.