Paul Lannoy (2 mei 1897 – 30 januari 1968) was onderwijzer der hoogste klas, zeer landbouwgericht (als boerenzoon), zeer joviaal omgaande met de kinderen, goede psycholoog met gezag, een geboren verteller.
Ik zat twee jaar in zijn klas. Ik deed het examen van “meest begaafde” mee in zijn klas en de exacte uitslag werd ons nooit meegedeeld; dat was het eerste jaar.
Het tweede jaar legde ik een duur gekocht sierschrift aan met Landbouw – Aardrijkskunde – Wetenschappen met veel netjes getekende illustraties. Ik was er fier op, doch het was mij later van geen nut. Het tweede jaar verrichtte ik veel administratieve klusjes, wat ook al geen zin
We gingen regelmatig naar de hoeden- en linnenwinkel die zijn vrouw Julia openhield.
Toen we naar Ardooie reden, naar het examen voor de 4de graad, kon ik nog niet goed per fiets rijden. Meester Paul zei me, toen we een moeilijke bocht aan het Aanwijs moesten nemen: “Ik zal je even vasthouden bij het zadel, dat je niet valt!”. Hij deed dat, en zodoende viel zijn boekentas van zijn fietsbuis. Het achterwiel reed er over en zijn (gekookte) eieren, voorzien als middagmaal, … waren platgesmeerd.
In het jaar ’45 (of was het in ’40? – nee het zal wel op ’t eind van de oorlog geweest zijn) verkocht Julia Hoet ons wat ondergoed –dat toen schaars te krijgen was- veel te duur. Dat was het einde van de vriendelijke relatie.
Wat ik nooit geweten heb: dat is de vete tussen Guido Delefortrie en Paul Lannoy, wegens de verkiezing tot directeur. Toen Paul Lannoy op pensioen ging, heeft Guido nooit het afscheid gevierd met de school.
Zijn vrouw Julia Hoet (8 augustus 1896 – 19 augustus 1975) overleefde hem nog 7 jaar. Leon Lannoy leeft nu nog altijd, ongehuwd, in het vervallen huis.
Geachte,
Per toeval in kennis gebracht van het artikel over Pol Lannoy(senior) mijn vader.
Alles juist,uitgenomendat:er nooit een vete geweest is tss.Pol en Guido Delefortrie betreft verkiezing tot directeur.
De feiten:Guido Delefotrie (afkomstig van Koekelare)was oudstrijder van WO I en in 1919-1920 en volgende was dit een grote eer(patriotisme).Bovendien “vrijde”Guido als jonge onderwijzer met de dochter van de toenmalige hoofdonderwijzer Huyghebaert ,wat ook een voordeel was…Paul Lannoy was jonger en is nooit soldaat geweest.Hij heeft zich nooit kandidaat gesteld,die ambitie had hij niet,en was ook te braaf…Er is altijd een goede verstandhouding geweest tss. Pol en Guido en het onderwijzerskorps van toen.Dus beste schrijver van een “vete”kon je niet weten,want er was er geen.
Groeten van:
Maurits Lannoy,jongste zoon van Pol en enige nog levende van zijn kinderen